Iako nastali kao plod široke imaginacije, postapokaliptične filmove karakteriše jedan, takoreći, stalni motiv. Naime, bilo da je u pitanju svet razoren nuklearnim oružjem, bilo da je u pitanju novi potop, bilo da je u pitanju krajnja destrukcija i potpuna razorenost društva u kom pojedinci ili grupe tumaraju nefunkcionalnim ili razrušenim gradovima, smptomatično je da je vegetacija, pa time i šume, ili nepostojeća ili svedena na zanemarljiv minimum. Šta nam ovakva predstava govori? Nije li u pitanju iskonski, ontološki strah da ćemo zaboraviti kako izgleda krošnja drveta?
Ukoliko bi kakvom kosmičkom greškom postojala mogućnost da nekom ekstravagantnom putniku kroz devetnaestovekovnu srpsku kneževinu pravimo društvo, nesumnjivo bi razumeli njegovu razočaranost činjenicom da se izuzetno teško probija kroz guste i slabo prohodne šume onog područja koje danas poznajemo kao Šumadija. Isto tako, teško nam je da danas, prolazeći brojnim putevima i posmatrajući šumom proređen krajolik shvatimo muke devetnaestovekovnih ,,kolega’’.
Približno i sa određenim odstupanjima, uzimajući u obzir neumoljive brojke, konstatujemo da savremena Srbija, na svojoj teritoriji, poseduje oko dva 2 000 000 hektara šuma. Brojka je i dalje impozantna, mada, ne i za hvalu. Ova pošumljenost zaslužna je za proizvodnju oko 8 000 000 tona kiseonika. S druge strane, korišćenje drveta kao izvora energije zahteva potrošnju oko 4 000 000 tona ogrevnog drveta, što svetskom zagađenju ugljen-dioksidom daje doprinos od neverovatnih 6 000 000 tona na godišnjem nivou.
Kada je u pitanju Čačak i čačanske šume, situacija je, nije preterano reći, poražavajuća. Prostirući se na 36 km2, nšumsko područje odlazi svega 158 km2, dok urbano područje o 45 km2. Šumska područja našeg grada pokrivaju 15 761 hektar, što procentualno izračunato podrazumeva oko 25% ukupne teritorije, ili nešto manje od jednog ara po stanovniku. Koliko su ovakve brojke male, pokazuje gruba računica po kojoj jedan ar šume apsorbuje oko 50 kg CO2, doprosečna emisija CO2 po stanovniku našeg grada iznosi oko 5 tona.
Razloga zbog kojih je stanje šuma na teritoriji Čačka veoma loše je više. Među tim razlozima, izdvajaju se neplanska i divlja seča šuma, naročito onih koje su u vlasništvu države. Potom, fragmentacija šumskih staništa i pojava štetočina izazvanih antropogenim faktorom važan su uzrok smanjenja i nestanka šuma. Sledi nedovoljno pošumljavanje i nemar korisnika. Svakako, vrlo tragični razlozi leže u velikim požarima, kakav se dogodio u leto 2012. godine, kada je na području Gornje Gorevnice, Miokovaca i Srezojevaca izgorelo gotovo 1000 hektara šume, za čije ponovno pošumljavanje su bile potrebne godine.
Kada je u pitanju Čačak i čačanske šume, situacija je, nije preterano reći, poražavajuća. Prostirući se na 36 km2, nšumsko područje odlazi svega 158 km2, dok urbano područje o 45 km2. Šumska područja našeg grada pokrivaju 15 761 hektar, što procentualno izračunato podrazumeva oko 25% ukupne teritorije, ili nešto manje od jednog ara po stanovniku. Koliko su ovakve brojke male, pokazuje gruba računica po kojoj jedan ar šume apsorbuje oko 50 kg CO2, doprosečna emisija CO2 po stanovniku našeg grada iznosi oko 5 tona.
Razloga zbog kojih je stanje šuma na teritoriji Čačka veoma loše je više. Među tim razlozima, izdvajaju se neplanska i divlja seča šuma, naročito onih koje su u vlasništvu države. Potom, fragmentacija šumskih staništa i pojava štetočina izazvanih antropogenim faktorom važan su uzrok smanjenja i nestanka šuma. Sledi nedovoljno pošumljavanje i nemar korisnika. Svakako, vrlo tragični razlozi leže u velikim požarima, kakav se dogodio u leto 2012. godine, kada je na području Gornje Gorevnice, Miokovaca i Srezojevaca izgorelo gotovo 1000 hektara šume, za čije ponovno pošumljavanje su bile potrebne godine.
„Ovaj materijal je nastaо u okviru projekta Beogradske otvorene škole „Zeleni inkubator“, koji se sprovodi uz finansijsku podršku Evropske unije i Fondacije Fridrih Ebert. Stavovi i mišljenja autora izneti u ovom materijalu ne predstavljaju zvanične stavove Evropske unije, Fondacije Fridrih Ebert ni Beogradske otvorene škole, i za njih je isključivo odgovoran autor”